فریور عبدا..زاده لاهیجی؛ حمیدرضا اصلانی؛ امیر بیسادی؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ الهام رحیمیان؛ علی فتوحی ملکی؛ سید روح ا... موسوی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: برخی محققین استفاده از اولتراسوند را در تشخیص سندرم تونل کارپ پیشنهاد کرده‌اند اما توانایی آن در تعیین شدت بیماری روشن نیست. در این مطالعه توانایی اولتراسوند در تعیین شدت سندروم تونل کارپ با استفاده از اندازه‌گیری سطح مقطع عصب مدین در مقایسه با سرعت انتقال عصب (Nerve Condiation Study) بررسی شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: برخی محققین استفاده از اولتراسوند را در تشخیص سندرم تونل کارپ پیشنهاد کرده‌اند اما توانایی آن در تعیین شدت بیماری روشن نیست. در این مطالعه توانایی اولتراسوند در تعیین شدت سندروم تونل کارپ با استفاده از اندازه‌گیری سطح مقطع عصب مدین در مقایسه با سرعت انتقال عصب (Nerve Condiation Study) بررسی شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر، ۱۸۱ مچ متعلق به ۹۴ بیمار مشکوک به سندرم تونل کارپ در یک مرکز آموزشی تهران بررسی گردید. سطح مقطع عصب مدین با اولتراسوند اندازه‌گیری و شدت بیماری براساس معیار ارائه شده توسط «اِل‌میدانی» و همکاران تعیین گردید. سپس بیماران براساس سرعت انتقال عصب در یکی از چهار گروه نرمال یا سندرم تونل کارپ خفیف، متوسط یا شدید قرار گرفتند. در نهایت میانگین سطح مقطع عصب بین گروه‌ها مقایسه شد و ضریب توافق کاپا بین دو روش برای تعیین شدت بیماری محاسبه گردید.یافته‌ها: با افزایش شدت بیماری، میانگین سطح مقطع عصب به‌طور معناداری افزایش یافت (۰.۰۰۰۱>p < /em>). تعیین شدت بیماری براساس اولتراسوند در ۵۶.۹% از مچ‌ها شامل ۸۸.۸% نرمال، ۷۰.۷% سندرم تونل کارپ شدید، با سرعت انتقال عصب مطابقت داشت. ضریب توافق کاپا بین دو روش اولتراسوند و EMG/NCV برابر ۰.۴۳۶تعیین گردید (۰.۰۰۱>p < /em>).نتیجه‌گیری: تشخیص وجود سندرم تونل کارپ شدید یا عدم وجود آن با سونوگرافی، می‌تواند در تصمیم‌گیری برای انجام جراحی یا جراحی نکردن بسیار کمک‌کننده باشد. البته در این مورد توجه به علایم بالینی بیمار و تفسیر یافته‌های سونوگرافی براساس آنها بسیار حائز اهمیت است.
محمدرضا فراهانچی برادران؛ سید مرتضی کاظمی؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ سید محمد جزایری؛ فیروز مددی؛ کیقباد عاشوری؛ کتایون کاظمی؛ رضا زندی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی یکی از اعمال جراحی شایع در ارتوپدی است. از سوی دیگر گزارش‌هایی در مورد اثرات مثبت استفاده از داروهای بازدارندهcox-2 پس از جراحی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نتایج استفاده از سلکوکسیب بر درد، دامنه حرکتی و توانایی تحمل وزن پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود. ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی یکی از اعمال جراحی شایع در ارتوپدی است. از سوی دیگر گزارش‌هایی در مورد اثرات مثبت استفاده از داروهای بازدارندهcox-2 پس از جراحی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نتایج استفاده از سلکوکسیب بر درد، دامنه حرکتی و توانایی تحمل وزن پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 70 بیمار در یک مرکز درمانی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران، به‌طور تصادفی به دو گروه مورد (دریافت سلکوکسیب) و شاهد (عدم دریافت سلکوکسیب) تقسیم شدند. سپس از نظر میزان درد، تورم، دامنه خم و راست شدن زانو و توانایی تحمل وزن، بررسی و مقایسه گردیدند. یافته‌ها: میزان درد در روز سوم، در گروه شاهد 04/1±3/5 و در گروه مورد 71/0±3/3 بود. در پایان هفته اول 6/29% بیماران گروه شاهد و 8/82% بیماران گروه مورد توانستند زانوی خود را بیش از 90 درجه خم کنند. در پایان هفته چهارم، تمامی بیماران گروه مورد قادر به راه‌رفتن کامل بودند، در حالی‌که در گروه شاهد 6/28% بیماران این توانایی را داشتند. محیط زانو در روز سوم در گروه شاهد 59/0±73/2 و در گروه مورد 92/0±61/1 سانتی‌متر نسبت به قبل از عمل تفاوت داشت. آزمون‌های آماری نشان دادند که دو گروه در همه موارد با یکدیگر اختلاف معناداری داشتند. نتیجه‌گیری: بکارگیری داروی سلکوکسیب در کاهش درد و تورم و تسریع توانبخشی بیماران پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی در جوانان موثر می‌باشد.
علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید محمد جزایری؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ فیروز مددی؛ سهراب کیهانی؛ کیقباد عاشوری؛ پوران حکیمی؛ رضا زندی؛ مهدی رحیمی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: یکی از نگرانی‌ها در بازسازی رباط متقاطع جلویی، قرارگیری نادرست تونل‌های تی‌بیا و فمور نسبت به وضعیت طبیعی است که می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت محل تونل‌های تی‌بیا و فمور در بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر سی‌تی‌اسکن محل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: یکی از نگرانی‌ها در بازسازی رباط متقاطع جلویی، قرارگیری نادرست تونل‌های تی‌بیا و فمور نسبت به وضعیت طبیعی است که می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت محل تونل‌های تی‌بیا و فمور در بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر سی‌تی‌اسکن محل تونل‌های فمور و تی‌بیا در ۴۰ بیمار که تحت بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای محل قرارگیری تونل تی‌بیا در برش آگزیال و ساژیتال، محل قرارگیری تونل فمور در برش آگزیال، ضخامت کورتکس پشتی در ناچ فمور و محل قرارگیری «نقطه خروج گرافت در فمور» ارزیابی شدند.یافته‌ها: وضعیت صحیح تونل تی‌بیا، وضعیت صحیح تونل فمور، ضخامت مناسب کورتکس پشتی و وضعیت صحیح «نقطه خروج گرافت در فمور» به ترتیب در ۶۰%، ۵۲/۵%، ۷۰% و ۶۷/۵% موارد دیده شد. به طور کلی وضعیت تونل‌های تیبیال و فمورال در ۳۷/۵% بیماران صحیح بود.نتیجه‌گیری: اگرچه در مطالعه حاضر درصد مواردی که تونل‌های تی‌بیا و فمور به طور جداگانه در محل مناسبی قرار گرفته بودند، در حد قابل قبولی بود، اما در بررسی هر دو تونل به طور همزمان نتایج رضایتبخش دیده نشد. لذا جراحی بازسازی رباط مقاطع جلویی مستلزم توجه و مهارت بیشتر، از نظر انتخاب محل گرافت می‌باشد.
سید مرتضی کاظمی؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ رامین فرهنگ زنگنه؛ محمد رضا بیگدلی؛ سید محمد قریشی
چکیده
۱۳۸۷پیش‌زمینه: تا پیش از دهه ۸۰میلادی اصول درمانی کلیه رشته‌های جراحی مبتنی بر قضاوت شخصی جراحان بود. در دهه هشتاد بحث پزشکی مبتنی بر شواهد شکل گرفت و شیوه‌های درمانی بر پایه تحقیقات استاندارد استوار شدند. با گسترش دامنه تحقیقات و چاپ مقالات پزشکی، این سوال مطرح شد که نتایج مقالات تا چه حد قابل اطمینان هستند؟ این سوال با ارائه سطح ...
بیشتر
۱۳۸۷پیش‌زمینه: تا پیش از دهه ۸۰میلادی اصول درمانی کلیه رشته‌های جراحی مبتنی بر قضاوت شخصی جراحان بود. در دهه هشتاد بحث پزشکی مبتنی بر شواهد شکل گرفت و شیوه‌های درمانی بر پایه تحقیقات استاندارد استوار شدند. با گسترش دامنه تحقیقات و چاپ مقالات پزشکی، این سوال مطرح شد که نتایج مقالات تا چه حد قابل اطمینان هستند؟ این سوال با ارائه سطح شاهد مقاله به مقدار زیادی قابل پاسخ‌گویی است. هدف از این مقاله بررسی قدرت و سطح شواهد مقالات منتشر شده در مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران از سال ۱۳۷۴تا ۱۳۸۷بود.مواد و روش‌ها: مقالات منتشر شده در مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران (۱۳۸۷-۱۳۷۴) توسط پنج پزشک، مطابق استانداردهای مجله جراحی استخوان و مفاصل آمریکا، به‌طور جداگانه سطح‌بندی و نتایج مقایسه شدند. در این نظام ابتدا مقالات به چهار زیر گروه درمانی، تشخیصی، پیش آگهی و اقتصادی تقسیم شدند و سپس هر کدام در سطوح ۱ تا ۵ قرار گرفتند.یافته‌ها: ۵۴% مقالات درمانی، ۹% تشخیصی، ۳۵% پیش‌آگهی و ۲% بررسی صرفه اقتصادی بودند. از نظر سطح شاهد، ۲% در سطح یک،۸% سطح دو، ۵% سطح سه، ۸۴% سطح چهار و ۱% در سطح پنج قرار گرفتند.نتیجه‌گیری: بیشتر مقالات این مجله از نوع درمانی و پیش‌آگهی و در سطح 4 بودند. همچنین میزان مقالات سطوح ۱ تا ۳ در این نشریه در سال ۱۳۷۴به بیش از ۳/۵ برابر در سال ۱۳۸۷ افزایش یافته بود.
